روشنائی که درین دایره صاحب دیدند

اگر از عقده گشایان اثری باقی هست

زود از لاغری انگشت نما می گردند

حاصل روی زمین قسمت بی برگانی است

صدف گوهر توفیق سیه کاران شد

تشنگانی که پی آب خضر می گشتند

خبر از مرکز این دایره جمعی دارند

باده هایی که رسیدند به لعل لب یار

ره به سررشته مقصود گروهی بردند

از خجالت همه چون شبنم گل آب شدند

این نه دریاست، که از بهر گرانخوابی ما

گل بی خاری اگر بود درین خارستان

تنگ شد دایره عیش بر او چون خاتم

چه عجب صائب اگر روز جزا رسته شوند