به نظر آینه دار دل حیران خودند

همه در سیر گلستان ز گریبان خودند

این سکندرمنشان چشمه حیوان خودند

میزبان خود و مهمان سر خوان خودند

گرم روشنگری آینه جان خودند

مرهم زخم کسان، داغ نمایان خودند

همچو دستار سر صبح، پریشان خودند

غنچه خسبان ریاضت گل دامان خودند

دمبدم قفل و کلید در زندان خودند

که ز شیرین سخنیها شکرستان خودند

خانمان سوختگان شمع شبستان خودند

که به صد چشم، شب و روز نگهبان خودند

که پریشان شده فکر پریشان خودند