چه میان است که دایم چو دل من لرزد

عجبی نیست ز تأثیر نظربازیها

سخن از موی میان و سر زلفش مکنید

دانه ام خال لب کشت شد از سوختگی

تنگ چشمی اگر (از) خاک چنین گیرد اوج

لرزش مردم عالم به سر دین و دل است