سینه را تیره هوا و هوسی می سازد

دل معشوق اگر بیضه فولاد بود

راستی پیشه خود کن خیانت کردن

چون گل از پوست برون خنده زنان می آید

چه شود گر به شکر خنده مرا شاد کنی؟

نیست در کار، شتاب اینهمه در سوختنم

دل ارباب هوس هر نفسی در جایی است

در پس پرده تزویر و ریا زاهد خشک

هر دمی کز سر صدق است اثرها دارد

بودم از ناکسی خویش خجل، زین غافل

روح در جسم محال است بماند صائب