کوه را ناله من کبک دری می سازد

کوه دردی که فلک را کمری می سازد

راستی سرو مرا بی ثمری می سازد

مرغ در بیضه به بی بال و پری می سازد

دیو را باده گلرنگ پری می سازد

با گل و خار ز روشن گهری می سازد

که تمامی مه نو را سپری می سازد

هر که چون لاله به خونین جگری می سازد

چون فلک هر که به بی پا و سری می سازد

غنچه را صحبت باد سحری می سازد