لب لعل تو اگر جام شرابی دارد

ای بسا خون که کند در دل صاحب نظران

روی خوب از نگه گرم نماند سالم

قرب سیمین بدنان آتش بی زنهارست

از نمکدان تو هرچند اثر پیدا نیست

وعده گاهش چمن سینه مجروح من است

می کشد چون جگر صبح، نفس را به حساب

خضر را می برد از راه به افسون بیرون

کرد مشتاق عدم سختی دوران جان را

نعمت روی زمین قسمت بی شرمان است

نامه ماست که جنگ است جوابش صائب