سر ارباب جدل خرج زبان می گردد

از شنیدن سبق نطق روان می گردد

می برد راستی از طبع، کج اندیش برون

سیم و زر پرده بینایی حق جویان است

غفلت نفس یکی صد شود از موی سفید

دیده عاقبت اندیش نظر نگشاید

جذبه بحر نگردد ز غریبان غافل

سنگ اطفال گران نیست به سودازدگان

می توان یافت که برده است به مرکز راهی

شکر این لطف نمایان چه توانم کردن؟

اژدها می شود از طول زمان آخر مار

صائب آن کس که بود خواب گران در بارش