دل هرکس که مقید به هوس می گردد

چون شرر سر به هوا دل ز هوس می گردد

می شود دل ز پریشان سخنی زیر و زبر

بر دل از بیخبری خانه تن گلزارست

حسن بی شرم رود زود به تاراج هوس

داد هرکس که عنان دل خود را به هوس

از هوس سر به هوا شد دل آسوده ما

خال را می کند از حلقه بگوشان خط سبز

نامرادی مده از دست که پرگار سپهر

بر دل تنگ اگر ناله چنین زور آرد

عجز آنجا که کند قدرت خود را ظاهر

هرکه را سینه شد از صدق مصفا صائب