مستی باده گلرنگ دو بالا گردد

گر غبار دل من دامن صحرا گردد

نفس از لب به چه امید به دل وا گردد؟

نقطه از سعی محال است سویدا گردد

وقت آن خوش که بر این صفحه سراپا گردد

رفتن حسن به تعجیل هویدا گردد

هرکجا دلبر من انجمن آرا گردد

چشم یعقوب محال است که بینا گردد

ابرها روترش از تلخی دریا گردد

سخت می ترسم ازین شیشه که خارا گردد

در رحم روزی اطفال مهیا گردد

که به هر دست فشاندن چو مگس وا گردد

آب را ریگ روان سلسله پا گردد

جوهر آینه از پشت هویدا گردد

هر که را آینه سینه مصفا گردد