پریزاد بهار از کوه قاف کبریا آمد

زگلزار که یارب این نسیم آشنا آمد؟

که از زندان به روی تخت آن یوسف لقا آمد

سلیمان وار تا گل بر سر تخت هوا آمد

که دل در سینه مجنون به جنبش چون درا آمد

که نرگس از ضمیر خاک بیرون بی عصا آمد

که از خلوت برون زاهد پی کسب هوا آمد

که سالم دانه بیرون از دهان آسیا آمد

زمین چون آسمان در جنبش از نشو و نما آمد

می گلرنگ باقی باد اگر گل بیوفا آمد

ز ابرتر هوا یک روی پرشرم و حیا آمد