زبس افتاده شوخ این سبزه زیر سنگ می بالد

وگرنه حسن کامل از خط شبرنگ می بالد

چه بر خود از شکست شیشه من سنگ می بالد؟

چنین بر خود گر از فرهاد زرین چنگ می بالد

وگرنه بر تن شیران سلاح جنگ می بالد

نهال آرزومندی زدست تنگ می بالد

به قدر آنچه در سر دانش و فرهنگ می بالد

کلاه سروری قد می کشد، او رنگ می بالد

که ماه لاغر از خورشید زرین چنگ می بالد

که در هر جا طراوت بیش باشد زنگ می بالد

زبخت واژگون از قطع ره فرسنگ می بالد

که گل صد پیرهن از عاشق یکرنگ می بالد

که در میزان چو با گوهر طرف شد سنگ می بالد

زچشم پاک من آن عارض گلرنگ می بالد

که چون آید شرر بیرون زصلب سنگ می بالد

که چون مطرب بود تردست بر خود چنگ می بالد