دهان تنگ آن شیرین تکلم را سخن پوشد

که دریا از کفی کز خود بر آرد پیرهن پوشد

که بر تقصیر یوسف پرده چاک پیرهن پوشد

مگر از خون خود تشریف رنگین کوهکن پوشد

به عریانی تن خود را مگر آن سیمتن پوشد

تن سیمین او را نیست ممکن پیرهن پوشد

که خط نزدیک گردیده است آن چاه ذقن پوشد

اگر پیراهن فانوس شمع انجمن پوشد

که از کف وقت طوفان بیشتر دریا کفن پوشد

زهی نادان که خواهد پرده بر روی سخن پوشد