عجب آهوی مشکینی گرفتار کمندم شد

گوارا بس که درد او به جان دردمندم شد

به دفع دیده بد دانه اش یکسر سپندم شد

چه غیر از بار دل حاصل از ان سرو بلندم شد؟

که خواب نرگس مخمور تلخ از زهر خندم شد

که از افتادگیها پایه عزت بلندم شد

زتیغ او جدا هر چند صائب بندبندم شد