غبار خاطر باغ است هر ابری که بی نم شد

که از تکلیف بار عشق پشت آسمان خم شد

مشو در هم اگر کار جهان یک چند درهم شد

که بهر گندمی بیرون زباغ خلد آدم شد

شدم من از خجالت آب هر جا خصم ملزم شد

زبار منت خورشید پشت ماه نو خم شد

مسیحا آسمان پرواز از دامان مریم شد

دلم شق چون قلم گردید تا این رخنه محکم شد

ز آه و دود قمری سرو آخر شمع ماتم شد

کز این شمشیر باقی ملک ابراهیم ادهم شد

ز آب چشم مجنون دامن دشتی که خرم شد

که طوطی در دل آیینه از گفتار محرم شد

زبان آتشین من چراغ بزم عالم شد