نگاه گرم او خون سمندر را به جوش آرد

چو طفلی کز محبت شیر مادر را به جوش آرد

شراری می تواند سایه پرور را به جوش می آرد

که طوطی در نی افسرده، شکر را به جوش آرد

که از نقش قدم صحرای محشر را به جوش آرد

نسیمی سینه دریای اخضر را به جوش آرد

که ممکن نیست دریا آب گوهر را به جوش آرد

اگر نه شعله فطرت سخنور را به جوش آرد

که جوش بحر هیهات است عنبر را به جوش آرد

که شیر گرم نتوانست شکر را به جوش آرد