گر به ظاهر چون لب پیمانه خاموشیم ما

گر در آن محراب ابرو نیست ما را راه حرف

از نسیمی می شود بنیاد ما زیر و زبر

رزق ما از شهد چون زنبور غیر از نیش نیست

از دل روشن رگ خواب جهان در دست ماست

نعل وارونی بود خمیازه آغوش ما

گر چه فانوس خیالیم این زمان صائب ز فکر