گر چه ما را نیست بر روی زمین ویرانه ای

از گریبان گل بی خار اگر سر بر زنیم

نوخطی پیوسته ما را هست در مد نظر

نیست غیر از نقش پای دشت پیمایان عشق

جان نثار طلعت خورشیدرویان می کنیم

چون به سیر لامکان از خویشتن راضی شویم؟

صاحب نامند از ما عالم و ما تیره روز

دورباش نقطه وحدت عنان تاب دل است

نیست صائب دست بر ما خاکمال چرخ را

پیش خرمن دست کی چون خوشه چین داریم ما؟

نان جو بر سفره ما گر نباشد، گو مباش

چین پیشانی بود شیرازه اوراق دل