می برد نام شراب ناب و از خود می رود

می شود از آتش گل آب و از خود می رود

می زند یک دور چون گرداب و از خود می رود

یاد دریا می کند سیلاب و از خود می رود

می زند جوشی شراب ناب و از خود می رود

می نماید چشم او در خواب و از خود می رود

غوطه در خون چون گل سیراب و از خود می رود

می کشد خمیازه چون محراب و از خود می رود

موج می غلطد به روی آب و از خود می رود

می کند نظاره مهتاب و از خود می رود

می گذارد پشت بر محراب و از خود می رود

می شمارد موج را قلاب و از خود می رود

اضطرابی می کند سیماب و از خود می رود

بر امید گوهر نایاب و از خود می رود

همرهان را می کند در خواب و از خود می رود

می دهد چشم از رخ گل آب و از خود می رود

جای صهبا می کشد خوناب و از خود می رود