خصم غالب را زبون صبر و تحمل می کند

از ترحم حسن جولان می نماید در نقاب

با خود آرایان بسر بردن جنون می آورد

نیست حسن و عشق اگر یکرنگ با هم، از چه رو

رتبه افتادگی از کیمیا بالاترست

خرده ای چون غنچه هر کس را که باشد در گره

می خورد رزق حلال، آن کس که در ملک وجود

از دل پرخون بود گفتار دردآلود من

قامت خم بیش می سازد شتاب عمر را

حسن صائب رام می گردد ز استغنای عشق