گریه ای سوزانتر از اشک کبابم داده اند

شکر لله درد و داغ بی حسابم داده اند

تا به کف سر رشته ای از پیچ و تابم داده اند

تا چو شبنم ره به بزم آفتابم داده اند

کز سر زانوی خود بالین خوابم داده اند

سر چو موج از خوش عنانی در سرابم داده اند

مشت آبی گر زدریا چون سحابم داده اند

گشته ام ممنون به تلخی گر جوابم داده اند

تکیه گر بر روی آتش چون کبابم داده اند

رخصت نظاره زان روی نقابم داده اند

جا اگر بر طاق نسیان چون کتابم داده اند

غوطه در خون خورده ام تا یک دم آبم داده اند

رخصت پابوس تا همچون رکابم داده اند

تنگ ظرفان توبه صائب از شرابم داده اند