تو گمان داری که از بهر بیانت داده اند

از چه رو بنگر به این تنگی دهانت داده اند

رخنه سهلی که از بهر بیانت داده اند

از چه رو پیمانه ای همچون دهانت داده اند؟

ره چو باد صبح اگر در گلستانت داده اند

عافیت در زیر گردون گر نشانت داده اند

آنچه از الوان نعمت بی گمانت داده اند

چند روزی سر برای امتحانت داده اند

چون گل و سوسن ازان گوش و زبانت داده اند

جنس یوسف کاروان در کاروانت داده اند

کز عزیزی این جهان و آن جهانت داده اند

گر به ظاهر در کف خواهش عنانت داده اند

چون هما روزی اگر از استخوانت داده اند

خط آزادی ز تاراج خزانت داده اند

در دل دوزخ بهشت جاودانت داده اند

جا چرا چون تیر در بحر کمانت داده اند؟

کز فراق دوستان خط امانت داده اند

سرمکش چندی گر از خامی عنانت داده اند

از حواس آشکارا و نهانت داده اند

کز قلم در کنج خلوت همزبانت داده اند