عجز بر سر پنجه اقبال چون زور آورد

حاصل روی زمین بردار از یک کف زمین

روز محشر چشمه کوثر به فریادش رسد

گر نیندازم به پای عشق سر از بخل نیست

سر به پیش افکنده چوگان رفت از میدان برون

تنگ چشمان بر سر دنیا به هم دارند جنگ

عالم آب از سبک مغزان خورد بر یکدگر

عارفان مستغنی اند از زهد خشک زاهدان

کوهکن را برق آتشدستیم دارد کباب

دیده یعقوب می باید قماش حسن را

روزگاری شد که از مشق سخن افتاده ایم