چاره دل عقل پر تدبیر نتوانست کرد

در کنار خاک عمر ما به خون خوردن گذشت

راز ما از پرده دل عاقبت بیرون فتاد

گرچه خط داد سخن در مصحف روی تو داد

محو شد هر کس که دید آن چشم خواب آلود را

بی سرانجامی و موزونی هم آغوش همند

در نگیرد صحبت پیر و جوان با یکدگر

نعمت عالم حریف اشتهای حرص نیست

حلقه در از درون خانه باشد بیخبر

آن شکار لاغرم کز ناتوانی خون من

با بلای آسمانی پنجه کردن مشکل است

از ته دل هیچ کس صائب درین بستانسرا