از ته دل گرد سر در هر نظر گردم ترا

چون به این بی دست و پایی همسفر گردم ترا؟

تا به کام دل چو مرکز گرد سرگردم ترا

بر امید آن که شاید پی سپر گردم ترا

من به امید چه خاک رهگذر گردم ترا

من کدامین ذره ام تا گرد سر گردم ترا

چشم دارم حلقه بیرون در گردم ترا

چون غبار خاطر ای روشن گهر گردم ترا؟

من چه مورم تا سزاوار کمر گردم ترا

گرد سر چون سبحه از صد رهگذر گردم ترا

بخت سبزی کو، که منظور نظر گردم ترا

تا مگر بر گرد سر، بار دگر گردم ترا

ور نه صائب می توانم راهبر گردم ترا