از خط حلاوت لب جانان به گرد رفت

در بسته شد ز گرد کسادی دکان عیش

شد ملک حسن زیر و زبر از غبار خط

از بال و پر فشانی گستاخ طوطیان

صف در برابر صف محشر که می کشد؟

صد خضر را چگونه دهد داد، قطره ای؟

ایمن ز خط مباش که دیدم به چشم خویش

از بوی گل هنوز دل از هوش می رود

یاقوت آبدار تو آورد عاقبت

بنشین که از خرام تو ای آب زندگی

صبری که بود پشت امیدم ازو به کوه

از بیقراری دل دیوانه خوی من

افسوس بر گذشتن موران که می خورد؟

غفلت نگر که خرمن خود را نکرده پاک

چون ابر از جبین هوا آب می چکد

مجنون ما ز بس که به هر کوچه ای دوید

از دشمن ضعیف حذر کن که بارها

زان سایه ای که سرو تو بر خاکشان فکند

صائب که پاک می کند از روی کف غبار؟