از خط دل سیه ز رخش آب و تاب رفت

مشت زری که غنچه ز بلبل دریغ داشت

آورد نبض دولت بیدار را به دست

شد رشته ام گره ز خیال دهان یار

از قرب گلرخان لب خندان کسی نبرد

خواهد گرفت دامن آتش به خون من

خود را چو شبنم آن که درین باغ جمع کرد

صائب به این خوشم که شدم محو در محیط