بر گلشن آنچه زان گل خودرو گذشته است

امروز هیچ فاخته کوکو نمی زند

اوقات من به اشک ندامت شده است صرف

صد پرده شوختر بود از چشم خال تو

ظلمی که بر تو رفت ز کوتاه دیدگان

از سردی زمانه نهال امید ما

از ما سراغ منزل آسودگی مجو

صائب گذشته است ز افلاک آه من