دلفریبی چون به جولان آورد آن ماه را

غافلان را گوش بر آواز طبل رحلت است

عشق مستغنی است از تدبیر عقل حیله گر

چون شود هموار دشمن، احتیاط از کف مده

خودنمایی پرده برمی دارد از بالای جهل

یوسف از مصر غریبی شکوه کافر نعمتی است

بر تهی آغوشی خود گریه صائب می کنم