سرچشمه حیات لب می چکان اوست

خورشید اگر چه تاج سر آفرینش است

ماهی که روشن است شبستان خاک ازو

هر چند بی کنار و میان است آن محیط

در هیچ سینه نیست که داغی نهفته نیست

آن شاهباز قدس که عشق است نام او

عشق است میر قافله عالم وجود

خونین اگر بود سخن عشق دور نیست

بی چشم زخم، جوهر انسان کامل است

خاکستری است چرخ که عشق است اخگرش