شبنم برای تازگی گلستان بس است

رنگ شکسته، درد مرا ترجمان بس است

از خارخار سینه مرا آشیان بس است

ما را ز دور سجده این آستان بس است

آیینه را فروغ خود آیینه دان بس است

با راست خانگان کجی ای آسمان بس است

ما را رخ گشاده ای از باغبان بس است

یک نغمه سنج در همه بوستان بس است

ما را عقیق صبر به زیر زبان بس است

تخت روان موج ز ریگ روان بس است

چشم مرا غباری ازین کاروان بس است

کلک سخن طراز، مرا همزبان بس است