از شادی جهان غم دلدار خوشترست

با فقر خوش برآی که صد پرده خواب امن

از درد و داغ عشق دل ما گرفته نیست

گردد سبک ز سنگ، دل نخل میوه دار

ارزانی خسیس بود اوج اعتبار

منصور را ملاحظه از اوج دار نیست

در کشوری که روی دلی نیست جلوه گر

سنگ مزار اگر چه گرانجان و ناخوش است

آن را که بینش از شنوایی بود فزون

بی برگ و بی نوا نتوان دید حسن را

در خانه شرف بود اختر شکفته تر

هر چند بهترین خوشیهاست دیدنت

در دام زیر خاک خطر بیشتر بود

هر رخنه ای که هست فساد زمانه را

در خاکهای نرم بود دام بیشتر

دزدیدن نگاه، دلیل خیانت است