هر جا که رنگ و بوست بهار و خزان پرست

ما را همان ز شکوه روزی دهان پرست

گر ذره ای است مردمی از آسمان، پرست

زان لقمه الخدر که در او استخوان پرست

گوش گل از ترانه آب روان پرست

چون بی زبان شوی همه جا همزبان پرست

از گفتگوی صائب آتش زبان پرست