در بحر شعر، خامشی از لاف بهترست

رنگین ز پیچ و تاب شود چهره سخن

مهر از جهان ببر که غذای لطیف او

صبر گران رکاب نیاید به کار عشق

بر دل غبار کلفت ایام بار نیست

از عالم جهات، امید نجات نیست

دل جلوه گاه حسن به اقبال عشق شد

زان جلوه ها که سرو تو در کار باغ کرد

سرچشمه ای که خضر ازو چشم آب داد

صائب ز خاک چاشنی قند می برد