دستی که ریزشی نکند شاخ بی برست

زنهار تن به سایه بال هما مده

از ناله مس مکن، نکند گوش اگر فلک

گر پاکشی به دامن خود، به ز جنت است

دنیا پرست روی به عقبی نمی کند

در زیر پای عشق فتاده است آسمان

از نعل واژگون مرو از راه زینهار

صائب کسی که گوشه عزلت گزیده است