که نور چشم فزاید صفای طلعت دوست

کسی که هر دو جهان را دهد به قیمت دوست

گل پیاده نماید، نظر به قامت دوست

که خاکسار نوازست ابر رحمت دوست

ازان زمان که کمربسته ام به خدمت دوست

شبی که زنده ندارند در محبت دوست

مرا که نیست چو مجنون دماغ صحبت دوست