ز کاسه سر خود آرزو تواند شست

مرا غبار غم از دل سبو تواند شست

به آب دیده خود هر که رو تواند شست

که دل ز عالم پر رنگ و بو تواند شست

که گرد خواب ز رویت وضو تواند شست

ز سبزه زنگ اگر آب جو تواند شست

به هر دو دست اگر گربه رو تواند شست

اگر چه شیب، سیاهی ز مو تواند شست

میی که تلخ مرگ از گلو تواند شست

چه غم ز خاطر من گفتگو تواند شست؟

نشد که از دل من آرزو تواند شست

به اشک، شمع چه زردی ز رو تواند شست؟