اگر به سرو شکستی رسد ز رعنایی است

چو گردباد مدارم به دشت پیمایی است

ز سیر و دور نماند سری که سودایی است

هنوز در دل من آرزوی تنهایی است

نشاط روی زمین از غزال صحرایی است

وگرنه دیده ظاهر، حجاب بینایی است

که پشت سر تو سرپنجه توانایی است

تلاش دار کند هر سری که سودایی است

همان دو چشم تو مشغول باده پیمایی است

وگرنه خط، رقم رخصت تماشایی است

عنان سیل سبکرو به دست خودرایی است

تو چون به پرده روی صرفه تماشایی است

اگر چه سرو گلستان علم به رعنایی است

که همچو خامه، مدارت به صفحه آرایی است