به غیر دل که عزیز و نگاه داشتنی است

نظر به هر چه گشایی درین فسوس آباد

چه بسته ای به زمین و زمان دل خود را؟

ترا به خاک زند هر چه را برافرازی

همین سرشک ندامت بود دل شبها

به شکر این که ترا چشم دل گشاده شده است

کسی که درد دلش را فشرده، می داند

اگر به خون ننویسی، به آب زر بنویس