شمع هر چند که بسیار بود، نور یکی است

ناخن آن کس که زند بر دل ناسور یکی است

آن که از صفحه خاطر نشود دور یکی است

منبر و دار، بر حالت منصور یکی است

پیش ما خانه ویرانه و معمور یکی است

شوخ چشمی که نگردد ز نظر دور یکی است

عزت مست درین مجلس و مستور یکی است

کمر طاقت کوه و کمر مور یکی است

طالع جام من و کاسه طنبور یکی است

کاسه چوبین من و کاسه فغفور یکی است

لب افسرده بیانان و لب گور یکی است

تلخ و شیرین به مذاق دل رنجور یکی است