باغ هر چند به صد رنگ بود آب یکی است

نسبت سیل به این خانه و مهتاب یکی است

چشم حیرت زدگان را نمک و خواب یکی است

داغ در چشم تو و لاله سیراب یکی است

صبر آیینه و بیتابی سیماب یکی است

خانه شاه و گدا در ره سیلاب یکی است

بخت آغوش من و طالع محراب یکی است

حلقه چشم تو و حلقه گرداب یکی است

درد پیش من مخمور و می ناب یکی است

چون نپیچند به یکدیگر اگر تاب یکی است؟

مدت جوش گل و جوش می ناب یکی است