هر که عبرت حاصل از اوضاع دنیا کرد و رفت

توده خاکستر گردون مقام عیش نیست

در قفس برگ اقامت ساختن بی حاصل است

در جهان رنگ و بو ماندن نه از روشندلی است

در محیط آفرینش از حبابی کم مباش

در شکست آرزو زنهار کوتاهی مکن

فقر گنج سر به مهر حق، جهان ویرانه است

هر که دل از دست داد و عشوه دنیا خرید

هر که چون طفلان به فکر خانه آرایی فتاد

از کشاکش مرغ روح خویش را آزاد کرد

هر که نم بیرون نداد از بخل چون موج سراب

روزگار آن سبکرو خوش که مانند شرار

هر که چون موج سراب آمد به این وحشت سرا