هستی بی مغز من در وصف خط وخال رفت

ساق سیمین تو تا در هاله خلخال رفت

از میان عاشقان پروانه فارغبال رفت

بر دل من این ستم کز رشته آمال رفت

وقت آن کس خوش کز این وادی به استعجال رفت

آب نتواند برون از چشمه غربال رفت

باقی عمرم اگر خواهد به این منوال رفت

هر که در ظلمت به نور اختر اقبال رفت

خواهد از آیینه تصویر هم تمثال رفت

از سیه کاری به خرج نامه اعمال رفت

در شب تاریک نتوان دزد را دنبال رفت

از بدن بیرون تب سوزان به یک تبخال رفت

بود با یوسف دل یعقوب فارغبال رفت