مجلس ارباب دانش را به سامان چیده است

خضر خوش هنگامه ای بر آب حیوان چیده است

نه همین در مصر این گل ماه کنعان چیده است

جام ما را بر کنار طاق نسیان چیده است

در فضای سینه من بس که پیکان چیده است

خوش دکانی بر خود آن زلف پریشان چیده است

تا کدامین سنگدل گل از گلستان چیده است

هر که از باغ جهان چون سرو دامان چیده است

هر که گل از رخنه چاک گریبان چیده است

رو به هر جانب که می آرم نمکدان چیده است

مجلس می بر سر خاک شهیدان چیده است

هر که چون صائب گلی از سنگ طفلان چیده است