نازک اندامی که عالم تشنه آغوش اوست

باده تلخی که ما را در سماع آورده است

زان گلاب تلخ کز رخساره گل می چکد

می توان خواند از بیاض چهره اش چون خط سبز

آدمی گر خون بگرید از گرانباری رواست

طوق قمری گر چه باشد صائب از دل تنگتر