خال تا خط برنیارد دانه بی حاصل است

حاصل سرو از بهار خوش ثمربار دل است

شعله تا بر خویش می جنبد شرر در منزل است

دوستی با چشم خونخوار تو زهر قاتل است

دیده ما در غبار، آیینه ما در گل است

آتشین رخساره ای هر لاله را در محمل است

ورنه در ملک رضا نوشیروان عادل است

موج تا بر خویش جنبیده است محو ساحل است

یوسف نادیده مصر از قیمت خود غافل است

از سپهر سفله روزی خواستن بی حاصل است