زیرا که نه روییست کز او صبر توان کرد

کز عالم جان این همه دل با تو روان کرد

هرگز نشنیدم که کسی صبر ز جان کرد

چندان بچکانید که بر سنگ نشان کرد

چون رایت منصور چه دل ها خفقان کرد

ابر این همه تأخیر که کرد از پی آن کرد

هر جور که بر طرف چمن باد خزان کرد

سلطان صبا پر زر مصریش دهان کرد

از سبزه بگسترد و بر او لاله فشان کرد

پیرانه سرش دولت روی تو جوان کرد