تشنه جان می دهد و ماء معین می گذرد

نتوان گفت که زیباتر از این می گذرد

یا مه چارده یا لعبت چین می گذرد

که بر آن زلف و بناگوش و جبین می گذرد

کآفتابست که بر اوج برین می گذرد

حیف باشد که چنین کس به زمین می گذرد

گو حذر کن که هلاک دل و دین می گذرد

با گمان افتم و گر خود به یقین می گذرد

پادشاهیست که بر ملک یمین می گذرد

شاهد آنست که بر گوشه نشین می گذرد