روی پیچید و گفت این چه کسی است

زانکه چون من فزون و چون تو بسی است

چه تفاوت که ماش یا عدسی است

تو گمان میکنی که خار و خسی است

جست و خیز تو بهر ملتمسی است

هر کسی در دیار خویش کسی است

عمر چون کاروان بی جرسی است

گر پر باز و گر پر مگسی است

هایهوئی و بازی و هوسی است

دست و پا میزنیم تا نفسی است

نه مرا بر خلاص، دسترسی است

کس نپرسد که فاره یا فرسی است

عاقبت رمز دامی و قفسی است