تا بکی جان کندن اندر آفتاب ای رنجبر

زینهمه خواری که بینی زافتاب و خاک و باد

از حقوق پایمال خویشتن کن پرسشی

جمله آنان را که چون زالو مکندت خون بریز

دیو آز و خودپرستی را بگیر و حبس کن

حاکم شرعی که بهر رشوه فتوی میدهد

آنکه خود را پاک میداند ز هر آلودگی

گر که اطفال تو بی شامند شبها باک نیست

گر چراغت را نبخشیده است گردون روشنی

در خور دانش امیرانند و فرزندانشان

مردم آنانند کز حکم و سیاست آگهند

هر که پوشد جامهٔ نیکو بزرگ و لایق اوست

جامه ات شوخ است و رویت تیره رنگ از گرد و خاک

هر چه بنویسند حکام اندرین محضر رواست