شنیده اید میان دو قطره خون چه گذشت

یکی بگفت به آن دیگری، تو خون که ای

بگفت، من بچکیدم ز پای خارکنی

جواب داد ز یک چشمه ایم هر دو، چه غم

هزار قطرهٔ خون در پیاله یکرنگند

ز ما دو قطرهٔ کوچک چه کار خواهد خاست

براه سعی و عمل، با هم اتفاق کنیم

در اوفتیم ز رودی میان دریائی

بخنده گفت، میان من و تو فرق بسی است

برای همرهی و اتحاد با چو منی

تو از فراغ دل و عشرت آمدی بوجود

ترا به مطبخ شه، پخته شد همیشه طعام

تو از فروغ می ناب، سرخ رنگ شدی

مرا به ملک حقیقت، هزار کس بخرد

قضا و حادثه، نقش من از میان نبرد

درین علامت خونین، نهان دو صد دریاست

ز قید بندگی، این بستگان شوند آزاد

یتیم و پیره زن، اینقدر خون دل نخورند

بحکم نا حق هر سفله، خلق را نکشند

درخت جور و ستم، هیچ برگ و بار نداشت

سپهر پیر، نمیدوخت جامهٔ بیداد

اگر که بدمنشی را کشند بر سر دار